Dün başına oturduğum defteri bugün tamamlayabildim. Geç kalmış bir defter aslında, neredeyse bir aylık. 29 saat içerisinde çok şey oluyor elbette. Sınıfta cevaplayamadığım sorular, hımm bunu öğrenip geleceğim dediğim şeyler, bir sonraki ders için verdiğim sözler, ders hazırlıkları için aklıma gelen fikirler, beni alıp götüren öğrenci cümleleri, göz atmam gereken makale, internet sitesi, kitap vs.
Bugün, evde kalan yarım defterimi düşünürken 5. sınıflardan bir öğrencim ingilizce günlük tutmak istediklerini söyledi. Günlük tutmakla neyi ifade ettiklerini sordum, açıkçası önce sıcak bakamadım bu fikre. Lise hazırlıktayken günü gününe yazılması zorunlu ingilizce günlüklerimiz vardı, her gün yazacak bir şey bulamadığımız için bir hafta içinde bıkar, bırakır, kontrol günü gelince yaşanmamış şeyleri alelacele yazıp verirdik. Burada sıkıntılı olan şey öğrenmenin bir "otorite" tarafından kontrol ediliyor olması ve bu ödevin kazanımlarının yeterince farkında olmamamız ya da görevin bizim için önemli sayılmıyor olması.
-Peki ne olacak bu günlüğün içinde?
-Gün içinde öğrendiklerimizi yazacağız örtmenim.
Toparlanmam uzun sürmedi çünkü bu harika bir fikirdi. "Öğrenmenin günlüğü" tutulacaktı, hem de sınıfta bunu talep eden bir öğretmen değil, öğrenciydi. Çok mutlu olduğumu ifade ettim, onlara kendi yaptığım defterden bahsettim ve onların da belki kendilerine birer defter yapabileceğini anlattım. Zorunlu değildi günlük tutmak ancak faydalarını onlara sorup, bu görevi kendileri için anlamlı hale getirmelerini istediğimde günlük tutmak istemeyen neredeyse çok azdı.
Kişinin kendi öğrenmelerini kontrol edebilmesi ne iyi. Üstelik defter tutma alışkanlığı, bunu bağımlılığa çevirmediğimiz sürece, öğrenme sürecini sistemli geçirmemizi sağlıyor. Sınıfta dile getirmediğim, doğal bir akran değerlendirme sistemi var. Kelime defteri için bunu gözlemledim, birbirlerinin defterlerine bakarak kendileri ile kıyaslıyor, bilmediklerini soruyor, eksik olanları düzenliyor ve farkında olmadan öğrenmek için öz motivasyon sağlamış oluyorlar.
Bu çocuklardan öğreneceğim o kadar çok şey var ki. Adımı değiştirin benim, öğreten değilim ben.
Tesadüfler Tanrısı'nın bugün bana göz kırptığı son nokta Kayhan Karlı'nın yazısı oldu ve Öğrenme Yoldaşlığı.
